در سال ۱۴۰۴ شمسی، ریالیتی‌شوی ایرانی « عشق ابدی » با اجرای پرستو صالحی پا به دنیای سرگرمی گذاشت. این برنامه که در ترکیه فیلم‌برداری شده، سعی دارد تجربه‌ای متفاوت از عشق، رقابت و روابط انسانی را در قالب یک مسابقه تلویزیونی به تصویر بکشد. شرکت‌کنندگان، زن و مردهای جوان، در یک ویلای لوکس ساکن شده و تلاش می‌کنند از میان جمع، عشق واقعی خود را پیدا کنند.
جوایز برنامه: ۳۰ هزار دلار برای زوج برنده
پلتفرم پخش: یوتیوب و شبکه‌های اجتماعی
چرا « عشق ابدی » ترند شده؟
اولین تجربه رسمی ایران در سبک ریالیتی‌شوی عاشقانه همراه بازیگر سابق صدا سیما پرستو صالحی
ترکیب درام و رقابت با فرمت جهانی
جذابیت اجرای پرستو صالحی و لوکیشن لاکچری در ترکیه
استفاده از قواعد محبوب جهانی مثل انتخاب زوج، چالش‌های احساسی و حذف تدریجی
ویژگی‌ها
عشق ابدی
لاوآیلند
دبی‌بلینگ
محور اصلی
پیدا کردن عشق واقعی
پیدا کردن شریک عاطفی
نمایش زندگی لاکچری
ژانر
عاشقانه و رقابتی
عاشقانه و رقابتی
رئالیتی درام لاکچری
شرکت‌کنندگان
ایرانی
بین‌المللی
عرب‌های ثروتمند
میزان واقعی بودن
متوسط
زیاد با تغییر اندک
کمتر
هدف برنامه
پیدا کردن شریک مناسب
عاشقانه, فشن استایل و رقابتی
نمایش پول و قدرت و دراما
💬 تفاوت‌های کلیدی
- فرهنگ‌سازی بومی: عشق ابدی برخلاف Love Island که گاهی مرزهای اخلاقی را رد می‌کند، سعی کرده نسخه‌ای قابل‌قبول برای مخاطب ایرانی تولید کند.
- شخصیت‌محوری: در دبی بلینگ، تمرکز بر استایل، لاکچری بودن و درگیری‌های اجتماعی است، نه روابط عاشقانه واقعی.
- فرم مسابقه: عشق ابدی از ساختار Love Island استفاده کرده اما سعی کرده از جهت پوشش و دیالوگ‌ها کمی محافظه‌کارانه‌تر باشد.
تفاوت در استایل و ظاهر شرکت‌کنندگان؛ از « عشق ابدی » تا « دبی بلینگ »
یکی از نکات قابل‌توجه در مقایسه بین ریالیتی‌شو «عشق ابدی» و برنامه‌هایی مانند Dubai Bling، تفاوت چشمگیر در استایل، آرایش و انتخاب لباس شرکت‌کنندگان است. در «عشق ابدی» به نظر می‌رسد نظارت حرفه‌ای و یکدست بر ظاهر شرکت‌کنندگان وجود ندارد؛ برخی از میک‌آپ‌ها حالت مبتدی دارند و انتخاب لباس‌ها نیز گاهی با فضای برنامه هماهنگ نیست. این در حالی‌ست که در برنامه‌هایی مانند دبی بلینگ که از پلتفرم‌هایی نظیر نتفلیکس پخش می‌شوند، استایل شرکت‌کنندگان زیر نظر تیم‌های حرفه‌ای طراحی لباس، میکاپ آرتیست‌ها و استایلیست‌ها تنظیم می‌شود تا تمام عناصر بصری با استانداردهای بین‌المللی هماهنگ باشند. همین موضوع باعث می‌شود تجربهٔ تماشای بیننده از نظر بصری، در برنامه‌هایی مانند دبی بلینگ بسیار شکیل‌تر و منسجم‌تر به نظر برسد.
در مقاله بعدی تیم ترندمگز به مقایسه کامل استایلشان می پردازد.
🧠 آیا عشق واقعی در ریالیتی‌شو ممکن است؟
مهم‌ترین سوالی که همیشه مطرح می‌شود این است:
“آیا احساسات شکل‌گرفته در این برنامه‌ها واقعی هستند؟”
تحقیقات روان‌شناسی نشان می‌دهند که محیط‌های رقابتی، فشار دوربین و جایزه نقدی می‌توانند باعث تصمیم‌گیری‌های هیجانی شوند. با این حال، برخی زوج‌ها در Love Island و برنامه‌های مشابه، حتی پس از برنامه نیز رابطه‌شان را حفظ کرده‌اند.
🎓 تحلیل روان‌شناختی ریالیتی‌شوی « عشق ابدی »
از نگاه یک روان‌شناس متخصص در روابط و رسانه
ریالیتی‌شوی « عشق ابدی » با الگوبرداری از فرمت‌های بین‌المللی مانند Love Island و The Bachelor، تلاش دارد ساختاری رقابتی را در بستری عاشقانه طراحی کند. اما سؤال مهم اینجاست: آیا چنین فرمت‌هایی می‌توانند در فضای فرهنگی و روان‌شناختی جامعه ایرانی معنا‌دار و مفید باشند؟ یا صرفاً بازتولید نسخه‌ای از یک سرگرمی وارداتی هستند؟ بیایید عمیق‌تر نگاه کنیم.
1. ساختار محیطی و تأثیر آن بر رفتار شرکت‌کنندگان
فضای فیزیکی بسته، زندگی گروهی، دوری از دنیای بیرون، و حضور مداوم دوربین‌ها باعث ایجاد نوعی فشار اجتماعی و روانی می‌شود که به شکل‌گیری «روابط سریع ولی ناپایدار» می‌انجامد.
در چنین محیطی:
- افراد بیشتر به جلب توجه و مقبولیت اجتماعی متمرکز می‌شوند تا کشف اصیل احساسات
- انتخاب شریک بر پایه جذابیت ظاهری و در لحظه اتفاق می‌افتد، نه شناخت عمیق شخصیتی
2. عشق یا نمایش عشق؟
یکی از مهم‌ترین سؤالات روان‌شناسی رسانه این است که آیا روابط شکل‌گرفته در چنین برنامه‌هایی «واقعی» هستند یا صرفاً بازتابی از یک نقش‌پذیری نمایشی؟
✅ واقعیت: وقتی یک رابطه در حضور میلیون‌ها تماشاگر شکل می‌گیرد، مفهوم «خود واقعی» تغییر می‌کند. افراد ناخودآگاه سعی می‌کنند خود ایده‌آل را به نمایش بگذارند.
📌 این پدیده به نام “Self-Presentation Bias” شناخته می‌شود، و می‌تواند باعث شود افراد خودشان را طوری رفتار دهند که بیشتر پذیرفته شوند، نه لزوماً آن‌طور که واقعاً هستند.
3. تجربه روانی مخاطب
مخاطب این شو، به‌ویژه در ایران که تجربه زیادی از ریالیتی‌شو ندارد، ممکن است:
- انتظارات غیرواقعی از روابط عاشقانه پیدا کند
- رابطه سالم را با معیارهایی مثل رقابت، توجه، و جذابیت ظاهری اشتباه بگیرد
- احساس کند که برای «دوست‌داشتنی بودن» باید همیشه در حال رقابت باشد
در روان‌شناسی به این تأثیرات می‌گوییم:
“Normative Shaping Through Media” – یعنی رسانه، هنجارهای ما از عشق، رابطه و حتی بدن را تغییر می‌دهد.
4. فرصت مثبت؟ بله، اگر…
با همه این‌ها، نمی‌توان منکر جنبه‌های بالقوه مثبت این برنامه شد:
- اگر بعد از هر قسمت، بخشی تحلیلی یا آموزشی در مورد رفتارها، روابط سالم، مرزهای عاطفی، و شناخت شخصیت‌ها اضافه شود، برنامه می‌تواند تبدیل به بستری برای گفتگوهای جدی درباره رابطه شود.
- همچنین برای جامعه‌ای که سال‌ها عشق را موضوعی پنهان و ممنوع دانسته، این برنامه می‌تواند شروعی برای نرمال‌سازی گفت‌وگو درباره رابطه انسانی و نیازهای عاطفی جوانان باشد.
« عشق ابدی » تلاشی جسورانه برای وارد کردن ژانر پرطرفدار ریالیتی‌شو به فرهنگ ایرانی است. اگرچه مسیر سختی پیش‌رو دارد، اما استقبال کاربران شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد مخاطبان تشنه تجربه‌های نو و دیدن عشق در قاب‌هایی غیر از سریال‌های تکراری هستند.
شما این برنامه رو میبینید یا نه؟